Wpis gościnny. Autor: Pak4
Otóż wszystko przez Einsteina. Co ciekawe, i przed Einsteinem było złote, a nie szaro-bure. Bo i jaką atrakcją byłaby szaroburość w walentynki?
Ze złotością złota chodzi o to, że te orbitale… Ale po kolei.
Rozkładając „złotość” na elementy możemy powiedzieć, że składają się na nią dwie rzeczy: metaliczność powierzchni i jej żółta barwa. Żółta, czyli absolutnie nie fioletowa, czy granatowa.
Metaliczność załatwia fakt, że mówimy o metalu. I to w postaci siatki krystalicznej stworzonej z pierwiastków danego metalu (umożliwiają to własności metali jako takich), bo przecież krew, albo ochra mają sporo żelaza, a nie są metaliczne.
Przeciwieństwo żółtości ma zaś to znaczenie, że aby kolor zaistniał, to materiał, który go ma, musi odbijać pewne częstotliwości, a pochłaniać inne z zakresu światła widzialnego. A nawet przede wszystkim pochłaniać, bo czego nie pochłania, to odbija.
Konkretnie, złoto musi pochłaniać składowe przeciwne do żółtego: fioletową i niebieską. Pochłonięte i odbite składowe oznaczają reakcję na pewne fotony, które się odbijają, lub nie. Od czego odbić się mogą fotony, można zapytać? Otóż mogą się odbić od elektronów z zewnętrznych powłok. Od nich zależy więc kolor.
W przypadku złota na ostatniej powłoce, 6s, „krąży” tylko jeden elektron. To umożliwia wpadanie sąsiadów z 5d. Wpadanie pod warunkiem, że sąsiad dostatnie odpowiednio silnego „kuksańca” od fotonu. Bo jeśli kuksaniec będzie za słaby lub za silny, to zostanie odbity foton, a nie sąsiad, pochłaniający foton. Siła kuksańca zaś zależy od jego energii, czyli też długości fali, czyli… barwy. Jeśli elektron złota z 5d wpadnie na 6s, to foton zostanie pochłonięty. Jeśli nie… cóż, odbije się.
Czyli cała rzecz sprowadza się do różnicy energetycznej między orbitalami 6s i 5d, bo to ona decyduje o tym, na jakie fotony wrażliwe są elektrony z 5d.
Ale ta okazała się bardziej złożona. A to właśnie przez pana Einsteina. Bo czym bardziej na zewnątrz atomu „znajduje” się elektron, tym szybciej musi „krążyć”. I w dużych atomach, takich jak złota, jego prędkość jest dostatecznie duża, by teoria względności przydała elektronom masy, a więc zbliżyła je do „krążących” niżej.
W efekcie między 5d a 6s przeskok energetyczny jest mniejszy niżby się wydawało. I dlatego w ogóle wpada w zakres światła widzialnego, gdyż bez Einsteina złoto byłoby jak gawron (podobno barwny w ultrafiolecie, w świetle widzialnym jednak nudno czarny), złoto by się pyszniło się barwami w ultrafiolecie, ludzkim oczom ukazując się jednak szaro-metalicznie, jak żelazo na przykład…
_________
Korzystałem z bardziej fachowego wpisu… Ale dłuższego.
