Tomaszowice

— to byłby w zasadzie sikłelek do „Sharp-cze”/”Hash-cze”. Wdzięczny swą malutkością, post-post modernistycznymi mrugnięciami opalizacyjnymi i prawie-autoironicznymi na kanwie (względnie pod kanwą), jak to ze spacerku minimalistycznego – ale koniecznego dla resetu i odstresu – wyszedł jeszcze mniejszy (bo gps nie od razu zaczął zliczać)… jak to biżutkowo-urokliwe i bliziutko-niezliczone wędróweczki w Podkrakowskich Dolinkach są… jak można się zgubić pomiędzy dwoma drzewami i jednym potoczkiem na krzyż.

Ale nie, my w tę niedzielę, w taką niedzielę nie popełnimy niczego malutkiego. W dniu, gdy o nas ocierają się (a my tego nawet nie zauważamy) wielcy, więksi i najwięksi, wydźwięk notki może być tylko tryumfalnie-fanfaralny.
Czyli o potędze wiosny i zagadnień pokrewnych, wielkim widoku Krakowa z Łysej Góry, największych oszczędnościach czasowo-paliwowych w historii wycieczek Teamu.

Niektóre typy narracji przyjmą wszystko. Synchronicznie, diachroniczne, anachronicznie i na długo przed MaBeNą.

Zdjęcia: Pak4 i basia

[15.4.2018: Tomaszowice (Centrum Konferencyjne Ziyada Raoofa) – Podskalany – Jaskinia Borsucza – Wąwozem Podskalańskim – Łysa Góra – Tomaszowice – spacer po Parku Dworkowym (niepełny ślad gps)]