Echa

…wielokrotnie odbite

Gdzie ten Staw Echo… te stawy echo… Staw jakikolwiek podobny, bo może nie Echo, a inaczej nazwany?…
— Wszystko pomerdało się ze szczętem: kierunki, proporcje, drogi wylotowe, pionowe ukształtowanie terenu, przestrzeń szeroka versus gemuetlichkeit!…

Stawowe pomięszanie dopada już w Krasnobrodzie. — Zero wspomnień-rozpoznań, same nowe obiekty, w tym tyle parkowo-krajobrazowej rekreacji nadwodnej (oraz kapliczkowo-nawodnej rekreacji pątniczej), że strach!
I jak można niepamiętać-nieskładać tak bardzo nic?!
Na krótko dał się odtworzyć-wyłuskać z pejzażu nicniezmieniony akwen hodowlany, gdzie wówczas – w 1988 – jedna akwarelki a dwie notateczki jakoweś czyniły… – Słońce, plażowanie, rowery, beztroski dzień z krótkim przejazdem „objuczonym” i wieloma lekkimi po okolicy.

A potem-teraz Zwierzyniec – absolutnie wszystko (prócz budynku Ordynacji) inne, poplątane, nie takie, obce… w porywach obce irytująco.
Choć… jakieś iunctim i continuum jest: zupełnie nie kojarząc Kościoła na Wodzie, doskonale przechowało się fakt uciekania znad stawu echo-nieecho przed klasyczną roztoczańską burzą. Teraz zaś jest popołudniowo, klasycznie poburzowo (te chmury widziane na krasnobrodzkim horyzoncie!), czyli powracamy tam, gdzieśmy Zwierzyniec zostawili.

Oryginalny Staw Echo odnajduje się w końcu – z plażą i nawet ścieżko-pomostami do niej. Potem echa przeszłości w postaci rozmuzykowanego towarzystwa na kolacyjnym postoju w leśnych ostępach. Następnie Górecko Kościelne zmienione tylko troszkę, na tyle, na ile nie da się uniknąć słodziuchnego zaletniskowania uroczego kąta w Puszczy Solskiej, tuż przy sześciu pięćsetletnich dębach pomnikowych.

Zdjęcia: Pak4 i basia

[15.7.2017: Radecznica. Sąsiadka. Szczebrzeszyn. Zamość. Krasnobród. Zwierzyniec. Górecko Kościelne]