Koziarz

…czyli zaległość z 1990

27 lat temu B z Przyjaciółkami wyruszyły na inaugurację wiosny i ostatnią przed sesją wycieczkę weekendową plus. Pierwszego dnia – wędrując Małymi Pieninami przez Obidzę do chaty studenckiej na Niemcowej – B złapała pierwsze i bez porównania najostrzejsze zapalenie więzadeł podkolanowych, co ją unieruchomiło, gdy w kolejny poranek dziewczyny pobiegły do Kosarzysk, Piwnicznej, kościoła. Ach, pamiętna niedziela: lampa-cud, pustki (nikt nie zawitał do schroniska przed powrotem prawowitej jego gospodyni…) – i przymusowa długa lektura Dzienników Gombro w błogiej trawie z średnio-błogimi myślami, co byłoby gdyby wczoraj dżinsy nie zostały zmienione na szorty.

W poniedziałkowych planach była wyrypa przez Radziejową, Prehybę, Dzwonkówkę do Łącka, czyli trasą, która w weekend odpadała (autobusów mało, nieporęcznie; chętnych do zabrania się ku cywilizacji – przeciwnie) – zatem jedyna okazja, prognozy murowane, szlak ponoć przecudnej urody… — B dokuśtykała jakoś do Rytra, skąd pociąg zawiózł ją ślimaczo do Krk. Po kilku godzinach w pokoju pojawiła się roommate – oczywiście na endorfinowym superhaju!

Pasemko ciągnące się wzdłuż Zielonego Przełomu Dunajca poczekało więc trochę. Kusząc za każdym przejazdem szosą Zabrzeż – Krościenko. Mijały wiosny, lata, jesienie, zimy…

I wreszcie, w ostatnią niedzielę – troszkę jako opcja Be, lecz nie wchodźmy w szczegóły.
Nie tylko nie zawiodło – przerosło o kilkaset procent wyobrażenia!
Nieźle, że wciąż, mimo schodzenia okolicznych pagórów w tę i wewtę, możesz odkryć takie perły…

Zdjęcia: Pak4 i basia

[28.5.2017: Łącko (łódką przez Dunajec) – Cebulówka – Koziarz (wieża widokowa) – Dzwonkówka – Krościenko nad Dunajcem]

Zielony Przełom Dunajca (Pak4):

Z wieży widokowej na Koziarzu ku Tatrom (basia):

Wędrując ku Dzwonkówce – Prehyba i towarzystwo (basia):