Jedz marchewkę

Wiadomą promenadą (co to można z jej udziałem wyciąć energiczny pięciogodzinny spacer gdy nie da rady poza miasto) idą trzy gracje: smukła blond mama ma po lewej około dwunastoletni zadatek na modelkę a w swej prawicy dzierży dłoń znacznie mniej odrośniętego od ziemi zadatku. Gdy je wyprzedzam, słyszę:
– Mamo, a kiedy ja urosnę?
– Już niedługo… musisz tylko dużo jeść… marchewki, bo po marchewce się rośnie a po słodyczach…
– …nie bardzo! – wchodzi w słowo twiggy z lewicy.

Takie świergolenia bezcenne dościgną cię gdy na chwilę zdejmiesz słuchawki by się wsłuchać w obłędny śpiew ptasi*. Za wszystko inne zapłacisz… lekkim odczuciem posiadania kolan. Może na to marchewka też pasi? ;D

_____
*ryki ze stadionu (Wisły?) też dosłyszysz… i chyba uber-ryk bramkowy – lecz one nie pasują do wpisu, wylądują więc w przypisie niczym w izbie wytrzeźwień albo komisariacie
**ps, wiosna?…

Więcej…