Powtórki i uzupełnienia

Najhonorniejsza ścieżyna turystyczna w polskich Tatrach czekała całą erę (digitalową ;/) na trzecie kompletne przejście. Choć tysiącmetrowa dziura Morskiego Oka zionie (jak dla B) coraz mniej – wymarzony dzień, wspaniali ludzie na szlaku, zaskakująco* dobra forma, pozwoliły delektować się zjawiskową trasą (co to ją Witkiewicz ojciec uwiecznił w Na przełęczy), cierpieć jeszcze bardziej (niż zwykle) w momencie podejmowania decyzji o schodzeniu, zdążyć do miasta na wydarzenie wieczorne… i dziś nie czuć zmęczenia.

A Rabka i Luboń Wielki? — Wiadomo: za małe, za blisko. Jeśli już – to jako baza wypadowa w Gorce. Takim to cudem B – wytrawna i kwalifikowana wędrowniczka – nie weszła dotąd na pagór ze stacją nadawczą żadnym z trzech szlaków wychodzących z „miasta dzieci”.
Zaniedbanie nadrobiono pięknie przedwczoraj: po imprezowej sobocie i zachmurzeniu z deszczykiem prognozowanych na poranek dnia pańskiego (z radykalną poprawą pogody później) – spacerek wedle zielonych znaków a powrót wielką zaległością beskidzką czyli Percią Borkowskiego były strzałem w dziesiątkę.
Pierwsze… powtórzmy – pierwsze dokładniejsze przyjrzenie się najbliższemu spa (i to wielce okrężne się-przyjrzenie) uzupełniło dzień aż po brzegi.

Gdy metodycznie i pracowicie weźmiemy się do dzieła — nawet sesje poprawkowe w pełnym słońcu** muszą dać pełną satysfakcję!… ;]

Nb, Z Rabki do Rabki przez Luboń Wielki, Górę Królewską i (prawie) Maciejową.
Trzeci albo czwarty raz na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem.

_____
*forsownych wycieczek nie było w tym sezonie tyle, ile w poprzednich
**gdy to piszę – 32C w cieniu