Polityczna Słowacja

Gościnnie – Pak4

Pisząc o Janosiku, próbowałem wybronić, że to taka real-polityka małego krętacza, opłacającego się większym i zdradzającego bez mrugnięcia okiem, która mogłaby pasować małemu państwu, jakim jest Słowacja, ale wicie, rozumicie, nie wypada, #Słowacytacyniesą.

Muszę przyznać, że przemawiała tu przeze mnie sympatia dla tego małego-wielkiego kraju. Bo na pewno nie to, co widziałem zza okien samochodu, przejeżdżając przez Słowację w środku kampanii wyborczej. Przedwczesnej.

Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, to hasło My sme Slovensko nerozkradli, do czego podświadomie dodałem „jeszcze”, zanim skończyłem czytać. Ci sami obiecywali, że nie sprzedadzą wyborców mafii. Co mnie dziwi, to to że mówi tak o sobie rządzące (albo prawie, w końcu przedterminowe wybory nie są przypadkiem) konserwatywne Ol’ano, które w sojuszach politycznych jest przynajmniej prodemokratyczne. Uff..

Ufff, bo nieco dalej populistyczna Republika, ustami swego lidera Uhrika, wzywa by posprzątać (urobime poriadok). Dla niezorientowanych — sprzątanie to wyprowadzenie ze Słowacji Zachodu, a przyprowadzenie w to miejsce Putina. A zaraz inny bilbord obiecuje „Wystąpienie z UE i NATO”, bo „Nie chcemy wojny z Rosją”. Krywań (za przeproszeniem Króla) w tle, zielony znak kotlebowców i sam Kotleba, którego dopiero po znaczku poznałem — niby ten sam wąsik austriackiego sierżanta, ale się chłop postarzał. A oprócz Republiki i Kotlebowców, mają jeszcze bardziej hm… mainstreamowych populistów.

Listę zacząłbym od Slobody a Solidarity, która się pisze, że jest liberalna. Na pewno jest krzykliwa i kojarzy mi się z korwinistami. No ale SASKA (tak się skrótują) współrządziła Słowacją ostatnio, więc jednak kaliber bardziej serio. Wśród dalszego mainstreamu rzuca się w oczy plakat pana z ugrupowania „Sme rodina”, chwalące się: Sme normalni”. Jak się ktoś konserwatywnie cieszy, że przeciw LGBT (Słowacja nie przyjęła konwencji stambulskiej) to muszę dodać, że Boris Kollar jest rzeczywiście wielodzietny — już za wiki pisałem, że ma dziewiątkę dzieci z ośmiu różnych matek, gdy znalazłem aktualniejsze zestawienie — obecnie przyznawać się ma do 13 dzieci z 11 matek… Cóż, wygrywa tym chwilowo porównanie z Elonem Muskiem, choć Elon jeszcze ostatniego słowa nie powiedział.

Dalej mainstream — chadecy mówią, że zasługuje się na lepsze, Fico podkreśla socjalną stabilność (ale ludek Słowacji pisze, że Fico kłamie na jego plakatach — no cóż, przyklasnąłem…). Zresztą „socjaldemokraci” (lewica i Słowacja? hm… to skomplikowane…), czyli Fico to tacy populiści-kameleonońscy z mocnym przechyłem nacjonalistycznym i…. proputinowskim. Należy do nich doliczyć rozłamowców z Hlasu (Głosu). Chadecy, to nie tylko KDH od „lepszości”, a nawet nie przede wszystkim, bo także Demokraci (którzy mają wyjścia na Ol’ano) i Niebiescy (Modri), obiecujący zbudzić Słowację (cóż, Dzurinda, były, zasłużony premier, wygląda na zmęczonego życiem i pragnącego tylko spać – aż chce się za Nietzschem westchnąć, „błogosławieni senni, albowiem wkrótce usną”); a obrazek uzupełniają socjalni liberałowie z „Progresywnej Słowacji”. Pozostały mainstream przynajmniej nie kombinuje z NATO. choć Fico może fiknąć…

***

Wybory już 30 września. Popularność, a tym bardziej rzucalność się w oczy bilbordów nie dowodzi przewidywanego powodzenia wyborczego. Według ostatnich sondaży wybory wygra Fico ze swoim SMERem, mimo prokremlowskich sympatii i mimo licznych afer. Za nimi, szybko rosnąca „Progresywna Słowacja”, która wydaje się „zjadać” mniejsze partie chadeckie i liberalne. Przynajmniej jej wzrost wydaje się łączyć ze spadkiem koalicji, w której są Demokraci (obecnie w sondażach — trzecie miejsce). Na dalszych miejscach, kotlebowcy tym razem poniżej progu wyborczego (5% dla pojedynczych partii), ale Republika powyżej. Podobnie jak Boris Kollar i jego „Sme Rodina”. Załapać się jeszcze może KDH i Sloboda a Solidarita, do tego mniejszość węgierska. Przyszłość zapowiada się trudno.

Foto: Pak4