Z obłoków na ziemię

Rozmaicie można zaaranżować płynne przejście z gór w doliny.

Niezłym sposobem na odzyskanie miejskiego rytmu i czucia realności bywa zwykła-luksusowa kąpiel wieczorna, z mnóstwem soli, pachnideł i innych wonności, ostrym światłem lub też migotliwymi świeczuszkami (w zależności od tego, czy potrzeby higieniczno-kosmetyczne powstały w wyniku tygodniowego wędrowania* niżnotatrzańskim odcinkiem Cesty hrdinow SNP, czy doskoków w owe pagóry z niezależnego i przestronnego (ba, dwupoziomowego!) apartamenciku na Liptowie).

Kusztyczek demianowki (albo innego specjału z apelacją względnie lokalizacją) dopełni obrzędu – wychylony, naturalnie, za zdrowie tych, co gdzieś na twardej ławie czy pryczy szałasu-utulni, na zewnątrz którego spadł właśnie pierwszy śniego-grad sezonu**, próbują w tej chwili się zregenerować przed wymaganiami jutrzejszej wędrówki. (Może w dreszczach próbują a polopirynki nie mają?)

Tak utulony, ludź powędrówkowy zasypia błyskawicznie i super-mocno; o poranku co prawda nie za dobrze wie, gdzie się zbudził (i poleciałby najchętniej prosto na chocze i chopoki (a co najmniej ploski) – tak lekko i sprężyście się czuje*), jednak z każdą sekundą powracającej świadomości poczuwa się jakoś tak wdzięcznie zadomowiony w ciepłym, osiadłym, uregulowanym życiu.
I może – z niesłabnącą sympatią, ale też pewnym dystansem – wspominać objuczonych wędrowców graniowych, których spotkał dwa razy – po obu stronach Czertowicy – (góra z górą, człowiek z człowiekiem…)

Za kilka dni właśnie oni docenią proste i wyrafinowane smaki, zapachy i wygody cywilizacji, gdy już tryumfalnie dojdą do swego Donovaly czy innego celu.
Jeśli się wycofają z powodu pogody – też docenią. Tym bardziej.

Włączą komputer, sprawdzą poczty, zrzucą zdjęcia.

Może posłuchają nagrań z festynu w Bańskiej Bystrzycy. Albo szumów potoków.
I Vivaldiego w końcu posłuchają…

Zdjęcia pooglądają, uśmiechną się do tych obłoków, co i tak się ich nie da uwiecznić, ale…

Włosy uczeszą kolana podleczą, skórę nawilżą.
Że kwiaty przetrwały ucieszą się…

A potem znów będą tęsknić do wertepów, umorusanego i spoconego po nich wędrowania, wyssanych upałem i przeszytych wiatrem powrotów na ostatnich nogach a nawet w dreszczach…
Znowu otworzą przewodniki i wyszukiwarki, zerkną na cudze foty i relacje.

Bo tyle jeszcze obłoków czeka, by się wspiąć tuż pod nie a nawet wyżej!

*** * ***

Liptów 2013:
9 września: Dolina Prosiecka – Borowianki – Kwaczańska; Luczki, Wyżni Kubin
10 września: Jasna – Przełęcz Polany – Deresze – Chopok – Dziumbier – Szeroka Dolina – Jasna
11 września: Kieżmark, Vrbov, Zamek Spiski, Spiskie Podgrodzie, Kapituła Spiska
12 września: Liptowska Ciepliczka – Kralova Hola – Andrejcova – Liptowska Ciepliczka
13 września: Ostredok, Jasna, Demianowska Jaskinia Wolności, Liptowski Święty Krzyż, okolice Łaziska
14 września: Bańska Bystrzyca, z Czertowicy na Lajstroch, Liptowski Mikulasz
15 września: z Likawki na Wielki Chocz

Kompan Wędrówek: [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15]

_____
*w Niżnych Tatrach są trzy schroniska – małe chaty pod Dziumbierem, Chopokiem i Chabencem; poza nimi na dziewięćdziesięciokilometrowym szlaku granią główną możemy liczyć na skłonienie głowy w ‚utulniach’ – szałasach-szopach, w ciasnym, brudnym kącie „przedsionka” stacji przekaźnikowej na Kralovej Holi, itp.:

Prowizoryczne schronienie w stacji przekaźnikowej na Kralovej Holi

Schron-utulnia na Andrejcovej

„Hotel Chocz” pod Wielkim Choczem

**już dojście w dreszczach z Andrejcovej do Liptowskiej Ciepliczki a potem dojechanie kilkudziesięciu kilometrów do czasowego domu, może stać się pamiętne – mimo „czekających”: gorącego prysznica, aspiryn, ciepłej pościeli w ciepłym pokoju…