Ot, przewietrzyli się trochę

Odrobinę – 10 na skali 1-150. Skali zimowej dla Królowej Niepogód.

Poza tym ideał wędrowania:
Przełęcz Krowiarki – Górny Płaj – Markowe – Brona – Babia Góra – Krowiarki w 5.5h. Czyli obskoczenie*, włącznie z posiadem w schronisko-hotelu wyegzekwowano poniżej tabliczkowego czasu letniego. Po zmrożonym, twardym śniegu – ale też ‚miłym’, nie wymagającym uraczenia (choć wędrowanie w chmurze Diablakowej (i.e. gęstej mgle) po licznych kolczastych śladach pomaga).
Oprócz mrozem-przeszywającego wichrzyska i mgły w okolicach szczytowych, uraczyli się takimi obłędnymi dziełami Wielmożnego Szronu, że szok.
Poza chmurą szczytową raczyli się też nieco głębszymi widokami.

Na Madohorze pewnie była w tym czasie lampa – lecz Królowa-Diablak ma przewagi nad wszystkim beskidzkim nawet w najtotalniejszej mgle i wichurze stopnia 150! (Nie żeby się do tamtela wyrywali w takich okolicznościach aury… lecz na wschód słońca, przy którym też potrafi nieźle dmuchnąć, pewnie się kiedyś wybiorą.)

Fotki

_______
*słowa takiego a nie innego użyto celowo – jak zwykle ;D